У войны не женское лицо.

Всё дальше уходят страшные годы Великой Отечественной войны. Стираются из памяти даты, имена… И чтобы восстановить и как бы закрепить память о тех, кто ковал победу, в социальном приюте для детей и подростков «Камские зори» проводятся мероприятия патриотической направленности.

14 ноября педагоги Айсылу Замалетдинова и Герман Миронов провели Урок Мужества «У войны не женское лицо». Наши воспитанники узнали, какой вклад в победу внесла самая прекрасная половина человечества – женщины. В годы Великой Отечественной войны женщины ковали победу и в тылу, и на фронте. Они на своих хрупких плечах выносили с поле боя раненых солдат, спасали жизнь бойцам в госпиталях, воевали в партизанских отрядах, были снайперами, связистами, разведчиками, трудились на заводах и на полях, чтобы обеспечить всем необходимым наших солдат. А жизнь продолжалась, а это значит надо было воспитывать детей, учить их, нести бремя повседневной жизни.

Наших воспитанников не оставила равнодушной судьба Прасковьи Еремеевны Володичкиной, проводившей в 1941 году на фронт 9 своих сыновей. От порога этого дома ушли защищать Родину Александр, Андрей, Федор, Петр, Иван, Василий, Михаил, Константин… За 6 лет до этого схоронила Прасковья Еремеевна мужа и молила судьбу уберечь детей. Не уберегла… Все 9 ее сыновей погибли.

Ребята узнали о судьбах женщин – Героев Советского Союза, внёсших большой вклад в победу над фашизмом, и почтили их память минутой молчания.

Современному поколению трудно представить, какие тяготы вынесли на своих плечах люди военного поколения, но знать и помнить об этом они должны.

Бөек Ватан сугышының дәһшәтле еллары ерагая бара. «Кама таңнары» балалар һәм яшүсмерләр өчен социаль приютында җиңү яулаганнар истәлегенә куелган даталарны, исемнәрне хәтердән сакларга тырышалар.

14 ноябрь көнне педагоглар Айсылу Җамалетдинова һәм Герман Миронов «Сугышнын хатын-кыз йөзе түгел» дигән батырлык дәресе үткәрделәр. Безнең тәрбияләнүчеләр җиңүгә кешелекнең иң гүзәл яртысы-хатын-кызлар нинди өлеш керткәнен белделәр. Бөек Ватан сугышы елларында хатын-кызлар тылда да, фронтта да җиңү яулаганнар. Алар үзләренең начар сугышларында яралы солдатларны кырга алып чыктылар, госпитальләрдә сугышчыларның гомерен саклап калдылар, партизан отрядларында сугыштылар, снайперлар, элемтәчеләр, разведчиклар булдылар, заводларда һәм кырларда хезмәт куйдылар. Ә тормыш дәвам итте, димәк, балаларны тәрбияләргә, аларны өйрәтергә, көндәлек тормыш авырлыгын күтәрергә кирәк иде.

1941 елда фронтка 9 Улын озаткан Прасковья Еремеевна Володичкинаның язмышы да битараф калмады. Бу йорт бусагасыннан Ватанны сакларга Александр, Андрей, Федор, Петр, Иван, Василий, Михаил, Константин китте... Аның барлык 9 улы да һәлак булган.

Балалар фашизмны җиңүгә зур өлеш керткән Советлар Союзы геройларының язмышы турында белделәр һәм аларны бер минут тынлык белән искә алдылар.

Хәзерге буынга сугыш чоры кешеләренең үз җилкәләрендә нинди авырлыклар кичерүләрен күз алдына да китерүе кыен, әмма алар бу хакта белергә һәм истә тотарга тиеш.

Источник: Айсылу Замалетдинова, Герман Миронов
15.11.2020 11:49